Vandaag staat Ocala (horsies) en Juniper Creek (natuurlijke bronnen) op het programma. In Ocala gaan we naar een paarden farm, want daar stikt het hier van. Op het internet heb ik een farm gevonden die tours verzorgt. Ff het adres in Tom en karren maar. Het is een behoorlijk stukkie tuffen, maar we zitten als een vorst hebben zat te bekijken onderweg en dan gaat de tijd snel. Zoals al aangegeven in eerdere Blogs, moeten wij erg wennen aan de opbouw van de straten en daar loopt onze TOM nu ook tegen aan. Wat blijkt, er schijnen 2 SE 10th streets te zijn in Ocala, en ik hoef je natuurlijk niet uit te leggen dat STOM STOM ons precies naar de verkeerde heeft gestuurd en de andere met geen mogelijkheid ingebracht wil zien. Na nog wat navraag bij een tank station, krijgen we de aanwijzingen waar wij zeker onze viervoeters kunnen treffen. Het loopt niet zoals het zou moeten horen, en om een heel lang verhaal kort te maken, Lon heeft genoeg paarden gezien, maar dan wel vanuit de auto.
Op naar Juniper. Hier schijnt het heldere grondwater zo uit de grond te spuiten. Daar wil ik natuurlijk het mijne van weten. Het is absoluut een hele mooie route, maar nergens Juniper Springs te bekennen. Voor het eerst vind ik Amerika STOM. Echt overal staan er Billboards met richtingaanwijzingen voor wat weet ik niet allemaal; Vreettenten, citruskramen, hotelketens, sexshops etc etc, maar een natuurwonder ho maar!!!!! Na navraag blijkt het ongeveer een uur terug rijden te zijn, en idd er staat geen bord. Wel heeft deze zwaar rokende mevrouw een alternatief en eigenlijk een veel betere locatie: Ponce Leon State Park. Daar zijn we dan ook zo, ff wat dollars betalen om op het terrein te komen, auto neerzetten en laat de spuitende bronnen maar komen. Helaas, dit park doet aan als een doorsnee zondag Kralingse Bos met gillende zwemmende kinderen en ligweiden vol met vretende Amerikanen. Een beetje teleurgesteld ben ik wel, dan maar een happie eten. Een oude watermolen doet dienst als restaurant. Ok, aan de buitenkant ziet het er een beetje shabby uit, ehmmmm aan de binnenkant niet veel beter en WARMMMM ongelofelijk gewoon. Buiten is het natuurlijk al 3 weken 33+ en daar zijn we wel een beetje aan gewend, maar daarbinnen was het niet uit te houden. Geen airco's alleen wat propellers aan het plafond die wij in de auto voor onze radiator hebben zitten. We twijfelen, krijgen op z'n dwingende amerikaans , meteen een serveerster op ons afgestuurd waar we willen gaan zitten. En toen werd mij alles duidelijk, hier bak je je eigen pan cakes. De tafels vond ik er al wat vreemd uit zien, een soort van zwart ding in het midden, maar na het zien van de propellers aan het plafond stond ik nergens meer van te kijken. Dit zal ook wel een opkooppartijtje zijn geweest en hier neergepleurt. Nee nee, dat zijn bakplaten, een stuk verder waar wij worden neergezet zitten twee schoolgroepen driftig hun eigen pancakes te bakken. Ineens vinden wij het niet zo gek dat het hier temperatuur 'sauna'is. Lon geeft aan echt niet zelf haar pannenkoeken te gaan bakken, 'weet je hoe warm het hier is' prevelt ze nog. Eigenlijk moeten we er erg om lachen, en gaan uiteindelijk toch voor de 'all you can eat and cook'pan cakes. Ze zijn heerlijk, maar zijn niet verder gekomen dan de eerste lading beslag die we hebben gekregen. Onderweg merken we ook dat we ze hebben gegeten, want ze zijn nadrukkelijk aanwezig in ons systeem. Via Priceline heb ik voor een prikkie een resort in Saint Augustine kunnen bemachtigen, een soort van Golf Resort. Voor die 60 dollar komen we echt in een waar paradijs, als je kan golfen uiteraard hahaha. En met die gemiste spuitende bronnen is het uiteindelijk ook goed gekomen, de pannenkoeken hebben hier heel snel mijn systeem verlaten!!