Het motto van de Disneyparken is: ‘Let the memories begin'. En dit brengen ze allemaal met een zoetsappig, romantisch sausje. Voor het park opengaat, krijgen we een heel klein showtje met als klapstuk de trein die op Main street station aankomt met alle Disneyfiguren erin. The Magic Kingdom is praktisch hetzelfde als Euro Disney. Volgens ons maakt het niet uit hoe oud je bent, in disney voel je je allemaal wel weer kind. Dus lopen we met een grote glimlach op ons gezicht door het park!
Wij gaan gelijk door naar Frontierland. Binnen een uur hebben we al drie attracties gedaan, met dank aan de Fast Pass en de grootte van het park. Daarna door naar Fantasyland. Voor de Peter Pan flight halen we een fast pass. Die pas geeft je een bepaald uur waarin je terug moet komen om een snelle doorgang te krijgen. Alleen komen de meeste mensen natuurlijk aan het begin van dat uur, dus moeten we toch wachten. Om die wachttijd te overbruggen, gaan we naar de overkant, naar......................................'It's a small world'. Echt jeugdsentiment met een deuntje dat voor de rest helemaal niet irritant heel de dag in je hoofd blijft zitten ofzo.

Er is echter wel iets wat tegenzit vandaag en dat is het weer. Zo af en toe komt de regen echt met bakken uit de hemel. De eerste keer dat het los gaat, gaan we een restaurant in voor de lunch. Op het moment dat we klaar zijn, stopt het met regenen, dus dat hebben we alweer goed gedaan.
Door die buien is de parade van drie uur verlaat. Ze geven alleen niet aan hoe lang we erop moeten wachten. Dus hebben we een beetje een dilemma, want onze Fast Passes van de Space mountain gaan nu ook in. Tja, wat is dan wijsheid. We besluiten toch naar de Space mountain te gaan. Daar moeten we nog wel ongeveer een kwartier wachten en als we naar buiten lopen, zien we nog net de twee laatste karren van de parade voorbij komen. Helaas, chocopasta. Vanavond hebben we een nieuwe kans.
Rond een uur of 5 hebben we al veel attracties gedaan, veel voorstellingen en films gezien en veel kilometers gemaakt. Op het Tom Sawyer eiland lopen we een stukje, totdat we een aantal schommelstoelen tegenkomen met fossielen erin. Die fossielen zijn natuurlijk snel weggejaagd, zodat de Jansen-fossielen plaats kunnen nemen. Met een heel mooi uitzicht op een radarboot, the haunted mansion en frontierland bespreken we de volgende stap. We kunnen van het park afgaan om ergens wat te eten en dan zorgen dat we op tijd terug zijn voor de Electrische Parade. Nou hebben we wel enige zelfkennis en we zijn bang dat we na het eten volledig instorten en dan dus helemaal niet meer terug gaan. We besluiten op ons gemak nog wat te gaan eten en een beetje te wandelen.
Rond een uur of 6/7 zitten mensen al helemaal klaar langs de route om het beste zicht op de parade te hebben. Wat mensen er al niet voor over hebben. Ze zitten dus langs de kant te kaarten, eten, slapen en wat dan ook om de tijd te doden.
We zoeken om iets over 8 een mooi plekje op. We zitten precies op een plek waar de wagens de hoek omgaan, dus hebben we mooi zicht. Voor ons zit een jonge moeder met haar kinderen, haar moeder en haar zus. Ze is getrouwd met een arts en heeft in vier jaar tijd vier kinderen uitgepoept. Ze was zelf erg blij dat de laatste bevalling een tweeling betrof. Haar man wil nog twee kinderen, maar dan moet hij toch met goede juwelen komen, wil ze daar over na gaan denken. Ja, je komt nog eens wat te weten als je samen een uur wacht.
Achter ons staat een lieve man, die er al helemaal klaar voor is om alles te filmen. Een medewerkster van het park is bezig om een hele constructie van afplaktape op straat te maken. Maar we komen er maar niet achter wat het nou gaat worden. Die man en ik hebben hele theorieën erover. Als ze klaar is, blijkt het een hink-stap-sprong spelletje te zijn om de kinderen bezig te houden. Nou hadden we veel verzonnen, maar daar waren we echt niet op gekomen!!
De parade is echt geweldig. Daarna blijven we nog wachten op de wishes: op het kasteel van Doornroosje worden allerlei dingen geprojecteerd. Zo hebben ze bv. heel de dag foto's van bezoekers gemaakt en de meeste blije foto's worden getoond met daarbij allemaal kleuren, patronen, muziek en weet ik wat allemaal niet meer. Na de wishes komt het vuurwerk met een hele mooie choreografie. Het vuurwerk loopt heel mooi synchroon met de muziek. Ik zet het nu misschien allemaal een beetje klinisch neer, maar het is ook wel moeilijk om te omschrijven. Wij werden er in ieder geval wel helemaal stil van!!Wat een geweldige afsluiting van een superdag!
Het is alleen een beetje jammer dat we (samen met tig mensen) nog naar de parkeerplaats moeten met de monorail. Eer dat we thuis zijn is het half 12 en storten we gelijk in slaap.